ZNANI GOLINIANIE

Błażej Goliniusz (1545-1625) teolog, w latach 1617-23 czterokrotnie wybierany rektorem Uniwersytetu  Krakowskiego. Autor okolicznościowych panegiryków i epigramów. Zostawił po sobie znaczny księgozbiór, który przekazał uniwersytetowi.

Walenty Orchowski

---

  Walenty Orchowski (1902-1942)  organizator podziemnego ruchu oporu. Założyciel   i komendant Związku Walki Zbrojnej w Golinie. Zajmował się kolportażem prasy podziemnej oraz zbieraniem m ateriałów dotyczących stacjonowania i przerzutu wojsk niemieckich na front wschodni, informacji o wysiedleniach i łapankach obywateli polskich. Przechowywał w domu patriotów, którym umożliwiał wyjazd do Generalnej Guberni. Wspólnie z innymi zmontował radiostację nadawczo-odiorczą w Doninowie.  Przygotowywał magazyny broni i amunicji w lesie kazimierskim.Bliskimi jego współpracownikami byli: Kazimierz Drzewiecki, Stefan Ficner, Tadeusz Walczuk, Julian i Władysław Gosławscy, Tadeusz Ślązak, Stanisław Sparażyński, Władysław Żabierek, Piotr Ratajczyk i inni. Walenty Orchowski został aresztowany przez gestapo i zamęczony w Inowrocławiu. W 1987 nowo powstała ulica za ośrodkiem zdrowia została nazwana ku czci Walentego Orchowskiego.

Tadeusz Nowicki

---

Tadeusz Nowicki (1915-1974) nauczyciel, mieszkaniec Przyjmy. W 1939 walczył w bitwie nad Bzurą jako żołnierz Armii "Poznań" gen. Kutrzeby. Po przegranej bitwie został aresztowany przez Niemców. Uciekł z niemieckiego transportu i przedostał się do Generalnej Guberni. Walczył w Batalionach Chłopskich, a następnie w Armii Krajowej na Lubelszczyźnie, w rejonie Chełma. Był komendantem obwodu AK. Za wierność rządowi londyńskiemu został aresztowany w grudniu 1944 przez "władzę ludową". Więziony na zamku w Lublinie, a po wyroku śmierci we Wronkach, Rawiczu i Sieradzu. Karę śmieci zamieniono mu na 15 lat więzienia, a w 1954 zwolniono w wyniku amnestii.

Janusz Patrzykont

---

Janusz Patrzykont urodził się 5 maja 1912 roku w Golinie jako jedno z siedmiorga dzieci Adama Patrzykonta, który pełnił funkcję sekretarza gminnego przez wiele lat. Janusz urodził się w budynku dawnej gminy - narożnik ulicy 1 Maja i Strażackiej. Rodzina zmieniała miejsce zamieszkania jeszcze dwa razy: na dom należący do Jakubowskich przy ulicy 1 Maja oraz na dom Jatczyńskich przy ulicy Kolejowej. Janusz Patrzykont po ukończeniu szkoły podstawowej w Golinie podjął dalszą naukę w Gimnazjum im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu. W tej szkole zainteresował się sportem: najpierw palantem, później lekkoatletyką, trenując biegi przez płotki, rzut oszczepem, skok o tyczce i rzut dyskiem. Wówczas zainteresował się nową, nieznaną jeszcze w Polsce grą - koszykówką. Stał się propagatorem tej gry, którą tak bardzo polubił. W roku 1930 grał już w pierwszej piątce AZS-u Poznań, kiedy to zespół ten zdobył tytuł mistrzów Polski. W latach późniejszych zespół zdobywał tytuł ten jeszcze 15 razy. Janusz Patrzykont dekorowany był szarfą Mistrza Polski trzy razy w szczypiorniaku (dawna nazwa piłki ręcznej) oraz po razie w hokeju na lodzie i wioślarstwie (ósemki). Osiągał sukcesy w każdej dyscyplinie sportowej, którą się zainteresował. Z karierą Janusza Patrzykonta wiążą się pierwsze, liczące się zwycięstwa polskiej koszykówki na arenie międzynarodowej. Należał do sławnej "Wielkiej Piątki", której zawodnicy pokonali 15 lutego 1935 roku Mistrza Europy Łotwę 30:24, a kilka dni potem silną reprezentację Estonii 34:29. W maju 1935 roku w silnie obsadzonym turnieju w Genewie po zwycięstwach nad Barceloną, Paryżem i Genewą w meczu finałowym Poznań pokonał Miluzę 38:30 zdobywając Mistrzostwo Europy. W 1936 roku w Igrzyskach Olimpijskich w Berlinie drużyna, w której startował Janusz Patrzykont, zdobyła czwarte miejsce za USA, Kanadą i Meksykiem. Janusz Patrzykont zakończył karierę zawodniczą w wieku 35 lat i został trenerem w macierzystym "Kolejarzu". Prowadził również wielokrotnie kadrę narodową i był uczestnikiem Igrzysk Olimpijskich w Helsinkach w1952 roku jako obserwator. W okresie powojennym odwiedzał często Golinę. Jego wielką pasją było obcowanie w ciszy leśnej z urokami przyrody, był również zapalonym wędkarzem. Zmarł 9 grudnia 1982 roku w Poznaniu i jest pochowany w alei zasłużonych na cmentarzu junikowskim w Poznaniu. Dla uczczenia Janusza Patrzykonta w latach 1987 i 1988 zorganizowano memoriały Jego pamięci.